ΣΤΟ ΦΟΡΤΕ ΤΗΣ Η ΕΛΑΙΟΣΥΓΚΟΜΙΔΗ ΣΤΗ ΘΑΣΟ.

   Ζωντάνεψαν εδώ και αρκετές μέρες οι ελαιώνες στην Θάσο, αφού από τις αρχές του Νοέμβρη άρχισε η συγκομιδή της ελιάς. Του νοστιμότατου αυτού καρπού που μας δίνει το ελαιόλαδο, που είναι το άλφα και το ωμέγα της μεσογειακής διατροφής. Για τους Θάσιους το ελαιόλαδο αποτελούσε ένα βασικό διατροφικό στοιχείο από των αρχαιοτάτων χρόνων. Αυτό επίσης αποτελούσε τροφή στους λαούς της Μεσογείου από τους προϊστορικούς χρόνους.

Οργασμός επικρατεί αυτό τον καιρό σε όλους τους ελαιώνες της Θάσου.

   Όπως είπαμε λοιπόν, αυτή την στιγμή η ελαιοσυγκομιδή βρίσκετε στο φόρτε της στο νησί. Σε όλους τους ελαιώνες μπορείς να συναντήσεις ολόκληρες οικογένειες να μαζεύουν τον ευλογημένο αυτό καρπό. Άλλοι με τα χέρια και άλλοι με μηχανήματα, που εδώ και αρκετά χρόνια έκαναν την εμφάνισή τους και διευκολύνουν στην ελαιοσυγκομιδή. Μπορεί βέβαια η δουλειά να έγινε πιο εύκολη και γρήγορη, αλλά θαρρείς έχασε την αίγλης της. Κάτω από κάθε δέντρο τοποθετείται το «λιοπάνι», ένα ειδικό πανί δηλαδή για να μην χάνονται οι ελιές στο χώμα και ξεκινάει το τίναγμα του δέντρου.

Για ευκολία οι περισσότεροι χρησιμοποιούν ειδικά μηχανήματα.

   Οι παραδοσιακοί και αυτοί που δεν έχουν πολλά δέντρα τινάζουν με τα χέρια τις ελιές στο λιοπάνι, οι πιο οργανωμένοι με ειδικές χτένες και όπως είπαμε τελευταία κυκλοφόρησαν και κάποια μηχανήματα που δουλεύουν με αέρα. Σαν δυο μεγάλες χούφτες με μακριά δάχτυλα που ανοιγοκλείνουν, περνάνε από κλαδί σε κλαδί και ρίχνουν τις ελιές. Για να φανταστείτε την διαφορά, με τα χέρια μπορούν δυο άτομα να μαζέψουν περίπου 150 κιλά ελιές την μέρα, ενώ με το μηχάνημα φτάνεις και στα 450 ή και περισσότερα κιλά. Φυσικά οι διάφορες «πατέντες» που κυκλοφορούν είναι πολλές για το μάζεμα της ελιάς και τον διαχωρισμό της από τα φύλλα. Απαραίτητες και οι ειδικές σκάλες με ένα μόνο πόδι, που άλλες είναι από φυσικό κορμό δέντρου και άλλες κατασκευασμένες από μέταλλο.

Οι ελιές συγκεντρώνονται σε λιοπάνια.

   Σχεδόν  σε όλο το νησί αυτή την στιγμή μαζεύονται οι ελιές. Υπάρχουν και αρκετοί αλλοδαποί που τους χρησιμοποιούν οι Θάσιοι για το μάζεμα της ελιάς. Μέσα σε σάκους ή κοφίνια οι ελιές μεταφέρονται στα ελαιοτριβεία και για τους περισσότερους βγαίνει το λάδι της χρονιάς για τις οικογένειές τους, ενώ υπάρχουν και αρκετοί που συμπληρώνουν με τον τρόπο αυτό τα εισοδήματά τους. Ανάλογα με την ελιά αλλά και τις καιρικές συνθήκες που επικράτησαν, τα 100 κιλά ελιών μπορούν να δώσουν από 13-18 κιλά λάδι. Ανάλογα και πάλι την ποικιλία της ελιάς αλλά και τις κλιματολογικές συνθήκες, ορίζεται και η ποιότητα του λαδιού. Εδώ βέβαια σημαντικό ρόλο παίζει και διαδικασία που γίνεται η επεξεργασία στο ελαιοτριβείο. Μέχρι τα μέσα του Δεκέμβρη  υπολογίζεται να έχει μαζευτεί σχεδόν το σύνολο της παραγωγής του νησιού.          

Σε τελάρα μεταφέρονται στα ελαιοτριβεία.

   Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 διαπιστώθηκε ότι λαοί που διατρέφονται με ελαιόλαδο παρουσίαζαν σε πολύ μικρό ποσοστό καρδιαγγειακά νοσήματα (εγκεφαλικό, έμφραγμα μυοκαρδίου κλπ). Η ανάγκη για την έρευνα αυτή προήλθε από το γεγονός ότι το 50% των θανάτων των ανθρώπων, τότε αλλά και σήμερα, οφείλεται στα καρδιαγγειακά νοσήματα. Πέρα όμως από την ευνοϊκή δράση του ελαιόλαδου στα καρδιαγγειακά νοσήματα, αυτό εξασκεί ευνοϊκή δράση στο στομάχι και την χοληδόχο κύστη, βοηθώντας να γίνει καλύτερη πέψη.

Από τις ελιές με σύγχρονη διαδικασία βγαίνει το ελαιόλαδο.

   Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι το ελαιόλαδο, αυτό το ευλογημένο προϊόν, είναι πέρα από ένα διατροφικό στοιχείο και μια θεραπευτική ουσία. Και πιστεύουμε ότι οι κάτοικοι της Θάσου και κατ’ επέκταση κι εμείς που βρισκόμαστε τόσο κοντά, είμαστε ευνοημένοι από την τύχη και διατρεφόμαστε με μια ουσία που έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Και φυσικά πάντα να προσέχουμε γιατί πολλοί είναι οι επιτήδειοι που προσπαθούν να μας σερβίρουν «βαλβολίνες» και «γράσα» για παρθένο ελαιόλαδο.