Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2017

ΜΑΚΡΑ ΤΕΙΧΗ ΚΑΒΑΛΑΣ ΚΑΙ ΚΟΥΛΕΣ (ΓΚΟΛΕΣ). Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ

   Βόρεια από την πόλη της Καβάλας και πάνω από την Χωράφα, υπάρχει τα τελευταία 700 χρόνια, ένα τείχος που σε πολλά σημεία διακρίνεται αρκετά καθαρά, ενώ σε άλλα έχει μισογκρεμιστεί και οι πέτρες έχουν χρησιμοποιηθεί για κατασκευές μαντριών η κάποιων άλλων κτισμάτων, κυρίως πολυβολείων που βρίσκονται διάσπαρτα στην περιοχή. Πρόκειται για τα Μακρά τείχη της Καβάλας που αποτελούσαν την έξω από την κυρίως πόλη οχύρωση της την Βυζαντινή εποχή. Τα τελευταία χρόνια πολλά ιστορικά μνημεία της περιοχής μας έχουν αναπλαστεί ή αναπλάθονται και καλώς, όμως για τα Μακρά Τείχη δεν έχει ακουστεί τίποτα. Και το κακό είναι ότι κάποιοι που χρειάζονται πέτρες συνεχίζουν να τα απο…πετρώνουν! Ποια είναι όμως τα Μακρά Τείχη της Χρυσούπολης; (Παλιά ονομασία της Καβάλας 9ος - 15ος αιώνας).


                                            ΙΣΤΟΡΙΑ
   Ο 14ος αιώνας αρχίζει με τη δράση των ορδών της Καταλανικής Εταιρείας. Οι Καταλανοί, πρώην μισθοφόροι του βυζαντινού αυτοκράτορα, ερήμωσαν τη Θράκη, αλλά απέτυχαν να καταλάβουν τη Χριστούπολη. Από ισπανική πηγή του 1306 μαθαίνουμε ότι με δυσκολία πέρασαν μπροστά από τα τείχη της, που τα υπεράσπιζε φρουρά του αυτοκράτορα. Όπως σημειώνεται στο χρονικό, οι μόνες πόλεις που δεν παραδόθηκαν στη φωτιά και το αίμα ήταν η Κωνσταντινούπολη, η Αδριανούπολη, η Χριστούπολη και η Θεσσαλονίκη. Για να εμποδίσει την επιστροφή των Καταλανών στη Θράκη ο Ανδρόνικος Β΄ έκτισε τα «Μακρά Τείχη» της Χριστουπόλεως. Το τείχος έπαιξε σημαντικό ρόλο στις πολεμικές εξελίξεις των επόμενων δεκαετιών, αφού έλεγχε τη μοναδική διάβαση από τη Μακεδονία στη Θράκη και αντίστροφα. Στους εμφυλίους πολέμους του 14ου αιώνα, στους οποίους αναμείχθηκαν Σέρβοι και Τούρκοι, η Χριστούπολη βρέθηκε λόγω της επίκαιρης θέσης της στο προσκήνιο της κρίσης. Το 1321-1328 αποτέλεσε στρατιωτική βάση του Ανδρόνικου Γ΄, εγγονού του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄. Όταν η διαμάχη τερματίστηκε με το μοίρασμα της αυτοκρατορίας, η πόλη εκχωρήθηκε στον εγγονό και αποτέλεσε την οροθετική γραμμή στις κτήσεις των δύο αυτοκρατόρων. Διοικητής της ήταν τότε ο Θεόδωρος Παλαιολόγος. Στα χρόνια της βασιλείας του Ανδρόνικου Γ΄ (1328-1341) αναφέρεται ξεχωριστό «Θέμα Χριστουπόλεως», αλλά μάλλον ήταν «κατεπανίκιον», μια προσωρινή και εδαφικά περιορισμένη διοικητική περιοχή. Η ανέγερση του διατειχίσματος του Ανδρόνικου Β' είναι η εποχή που εμφανίζεται να αναφέρεται από τους βυζαντινούς ιστορικούς και ο χαρακτηρισμός «στενά της Χριστοπόλεως».


ΤΑ ΤΕΙΧΗ
   Το διατείχισμα, άρχιζε μάλλον πάνω από τις Καμάρες και κατέληγε στην κορυφή του απέναντι υψώματος όπου βρισκόταν το παλιό  Νοσοκομείο (πρώην Σανατόριο). Τα Μακρά Τείχη δηλαδή ξεκινούσαν από την βάση του κάστρου της Καβάλας και πιο συγκεκριμένα από τον πύργο Yπέρκαλο στα όρια της πόλης και έφτανε μέχρι το ύψωμα του Κουλέ και ίσως λίγο μακρύτερα, αφού αγκάλιαζε κυριολεκτικά την πόλη. Κατασκευάστηκε σ’ αυτή την περιοχή σαν οχυρωματικό της πόλης, αλλά και για να ελέγχει τις προσβάσεις από και προς την Θράκη, ενώ ενισχυόταν με πύργους. Μετά το άκρο του, υψώνονταν ένας κυκλικός και τρεις τετράπλευροι πύργοι. Ο πρώτος, βρισκόταν στο άκρο του τείχους, ενώ ο τελευταίος, ο Κουλές στην κορυφή του βουνού. Το μήκος του τείχους από τον Πύργο Υπέρκαλο μέχρι το άκρο του στο απέναντι ύψωμα φθάνει τα 1750 μ., ενώ οι μεμονωμένοι πύργοι καλύπτουν επιπλέον διάστημα περίπου 470 μ.


Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΚΟΥΛΕ
   Ο τελευταίος πύργος του τείχους, στο ύψωμα του Κουλέ  φαίνονταν σχεδόν από όλη την πόλη. Ήταν ένας τετράπλευρος, διώροφος πύργος, με ισόγειο καλυπτόμενο με καμάρα. Από εκεί μπορούσε να γίνει παρατήρηση τόσο προς την Πόλη όσο και τα ανατολικά και βόρεια περάσματα. Όμως δυστυχώς ο Κουλές όπως ήταν γνωστότερος έπεσε άδοξα σε μια κακοκαιρία (αλλά και την αδιαφορία των αρμόδιων) τον Δεκέμβριο του 2002. Παρά τις  προσπάθειες που είχε κάνει τότε ο δημοτικός σύμβουλος Γιάννης Βύζικας, δεν έγινε δυστυχώς καμία προσπάθεια αναστύλωσης παρά του ότι το κόστος ήταν ελάχιστο. Έγραφε τον Μάιο του 2013  ο κ. Βύζικας: «Από τότε μέχρι σήμερα έτρεξαν πολλά Ευρωπαϊκά  προγράμματα  και θα τρέξουν και άλλα και δεν έγινε καμία κίνηση για την διατήρηση του μνημείου. Δεν ξέρω πόσοι συμπολίτες μας γνωρίζουν την ύπαρξη του Κουλέ και την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Σε άλλα μέρη ο Κουλές θα αποτελούσε αξιοθέατο  με τουριστικό ενδιαφέρον,  γιατί αναδεικνύει την ιστορία του τόπου και την στρατηγική της θέση εδώ και αιώνες. Επιπλέον η επίσκεψη στην τοποθεσία που βρίσκεται προσφέρει μία ωραία διαδρομή ή περίπατο  στο βουνό και μία καταπληκτική θέα  της πόλης».


ΤΑ ΜΑΚΡΑ ΤΕΙΧΗ ΣΗΜΕΡΑ
   Μαζί με τον Πύργο του Κουλέ κατέρρευσε και ένα σημείο αναφοράς της Καβάλας. Ακόμα ένας πύργος σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση νοτιότερα, αλλά μάλλον και αυτός θα έχει την ίδια τύχη με τους άλλους, αν δεν συντηρηθεί. Σήμερα δεν έχουν απομείνει παρά μόνο κάποια κομμάτια των Τειχών και ερείπια μεμονωμένων πύργων. Είχαμε ασχοληθεί παλιότερα με το θέμα και μάθαμε ότι είχαν επισκεφτεί την περιοχή, αρχαιολόγοι της υπηρεσίας Βυζαντινών αρχαιοτήτων. Πέραν της επισκέψεως όμως δεν έγινε απολύτως τίποτα αφού όπως φαίνεται «έλλειψη χρημάτων, στάση εμπορίου». Και να σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για μια απλή συντήρηση σε πέτρες και μια σήμανση, που νομίζουμε δεν χρειάζονται πολλά κονδύλια, αν και η έλλειψη χρημάτων δεν αποτελεί πλέον δικαιολογία για αναπλάσεις μνημείων. Μπορεί να χρηματοδοτηθεί από Ευρωπαϊκά προγράμματα και να χρησιμοποιηθούν κάποιοι από τους εκατοντάδες επιστήμονες, συντηρητές και διάφορους άλλους ειδικούς επιστήμονες  που βγαίνουν από τις  σχολές της χώρας μας κάθε χρόνο. Ας τους… εκμεταλλευτούμε για να σώσουμε ότι απόμεινε αλλά και να μην τους αφήσουμε να ξενιτευτούν.


ΕΠΙΛΟΓΟΣ

   Είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε με την ιστορία μας και δεν πρέπει να χάσουμε τίποτα από αυτήν που τόσο υπερηφανευόμαστε. Η Καβάλα εκτός από το Κάστρο και τις Καμάρες έχει και άλλους αρχαιολογικούς θησαυρούς, που δεν πρέπει να χαθούν. Μα καλά, δεν είμαστε ικανοί να βάλουμε ούτε μια πέτρα πάνω σε μια άλλη; Για ακόμη μια φορά απευθυνόμαστε στους φορείς (δήμο, περιφέρεια, αρχαιολογία κ.α.). Δεν πρέπει ότι δεν μπόρεσαν να καταστρέψουν οι διάφοροι επίδοξοι κατακτητές μας, να το καταστρέψουμε εμείς οι ίδιοι με την αδιαφορία μας.

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

ΑΘΑΝΑΤΑ ΤΑ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟΥ ΕΣ 633

   15 Σεπτεμβρίου 1994. Μια μαύρη μέρα για την δασοπυρόσβεση και γενικότερα για την περιοχή μας, αφού εκείνη την μέρα λίγο μετά τις 8 το απόγευμα, κατέπεσε ελικόπτερο της αεροπορίας στρατού, με 3 χειριστές πλήρωμα και 7 επιβαίνοντες δασοκομάντος, που είχαν πάει για να λάβουν μέρος σε κατάσβεση φωτιάς στα βουνά του νομού Δράμας. Από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία όμως,  το ελικόπτερο «βρήκε» σε καλώδια υψηλής τάσης από πυλώνες της ΔΕΗ που υπάρχουν στην περιοχή και αφού έχασε τον έλεγχο, καρφώθηκε στα βράχια που υπήρχαν εκεί. (Το πόρισμα ρίχνει ευθύνες στους χειριστές, πράγμα που αμφισβητούν έντονα οι συγγενείς των θυμάτων που μιλούν για ασυντήρητο ελικόπτερο που δεν έπρεπε να πετά).

   Αποτέλεσμα αυτού του τραγικού γεγονότος ήταν να βρουν τον θάνατο οι: λοχαγός Θεόκλειτος Καλφόπουλος ετών 37, αρχιλοχίας Δημήτριος Σκούντας ετών 30, επιλοχίας Δημήτριος Κωστόπουλος ετών 27, ο δασοπόνος Αντώνιος Σφυνιάς ετών 28, ο δασοφύλακας Εμμανουήλ Λιάπης ετών 32 και οι δασοκομμάντος Γεώργιος Τζιαγκίδης ετών 28, Ευάγγελος Κουτσογιώργης ετών 27, Εμμανουήλ Κεσικιάδης ετών 26, Γρηγόριος Αδάμος ετών 23 και Χρήστος Κρικόπουλος ετών 22. Δέκα νέοι άνθρωποι που πήγαν να αποσοβήσουν ένα κακό, όμως δεν επέστρεψαν ποτέ στους οικείους τους.


   Η τοποθεσία που έγινε το ατύχημα, έχει διαμορφωθεί σε μνημείο και χώρο προσκυνήματος, αφού στο σημείο εκείνο χτίστηκε ένας ναΐσκος, αφιερωμένος στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Νικήτα, ενώ υπάρχει και μια επίτιμη πλάκα με τα ονόματα των αδικοχαμένων παλληκαριών.
Η φωτο από παλιότερη εκδήλωση μνήμης στον χώρο του δυστυχήματος. 


ΣΧΟΛΙΟ
Σήμερα δημοσιεύουμε και φωτογραφίες που τραβήχτηκαν λίγα λεπτά πριν την μοιραία πτήση, από τον αδικοχαμένο Γιώργο Τζιαγκίδη και βρίσκονται στην κατοχή του συλλόγου καταδρομέων Καβάλας, τα μέλη του οποίου ευχαριστούμε για την παραχώρησή τους. Η φωτογραφική μηχανή βρέθηκε μέσα στα συντρίμμια του ελικοπτέρου, και κάποιες από τις τελευταίες στάσεις πήραν φως μια και η μηχανή έσπασε. Σύμφωνα με τους συγγενείς των θυμάτων, κάποιες από αυτές τις φωτογραφίες αποδεικνύουν περίτρανα πως ο κάδος ήταν μέσα στο σκάφος και η πτώση του ελικοπτέρου οφείλεται σε άλλους λόγους όπως η μη συντήρησή του. Σύμφωνα πάντως με δημοσίευμα της Εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 22/06/2004 (10 χρόνια μετά!) στο πόρισμα αναφέρεται ότι: «…υπήρξε σφάλμα του χειριστή, το οποίο συνίστατο στο ότι παρέβη τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας για πτήσεις VFR αλλά και τις υφιστάμενες διαταγές της ΔΑΣ/ΓΕΣ και της Μονάδας του, οι οποίες απαγορεύουν τις χαμηλές πτήσεις και την πτήση του ελικοπτέρου για τη συγκεκριμένη αποστολή». Εξ άλλου είναι άγραφος νόμος. Όταν σκοτώνεται ο πιλότος σε αεροπορικό δυστύχημα, πάντα αυτός φταίει!

Το ελικόπτερο ΕΣ 633, έχει προσγειωθεί πλησίον του χώρου της φωτιάς το απόγευμα της 15ης Σεπτεμβρίου 1994 και οι Δασοκομάντος αποβιβάζονται.

Λίγο πριν νυχτώσει η πυρκαγιά έχει σβήσει, οι Δασοκομάντος, έχουν αναρτήσει τα προσωπικά τους είδη, το ελικόπτερο με το πλήρωμα, έχει τελειώσει τις ρίψεις και βρίσκεται στη φάση της προσγείωσης. Οι δασοκομάντος έχουν σταθεροποιήσει τον κάδο.


Στη φωτογραφία, φαίνεται ο συγχωρεμένος Αρχιλοχίας Δημήτριος Σκούντας, και κάποιος από τους δασοκομάντος, λίγο πριν την απογείωση του ΕΣ 633 για τη βάση του. Ο κάδος ήδη έχει μπει μέσα στο ελικόπτερο όπως φαίνεται από τα καλώδια στήριξής του.


Στην φωτογραφία αυτή που είναι η τελευταία στην φωτογραφική μηχανή που βρέθηκε στα συντρίμμια, λίγο πριν από την απογείωση, φαίνεται ο αδικοχαμένος Επιλοχίας Κωστόπουλος Δημήτριος, συγκυβερνήτης του ΕΣ 633 και πίσω του φαίνεται ο αρχηγός των δασοκομάντος Αντώνιος Σφηνιάς. Λίγα λεπτά αργότερα συνέβη το μοιραίο.

Σάββατο 29 Ιουλίου 2017

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΔΕΣΠΟΤΗ ΦΝΘ ΠΡΟΚΟΠΙΟ

  

Ο Μητροπολίτης ΦΝΘ Προκόπιος «έφυγε» σε ηλικία 78 ετών, έχοντας συμπληρώσει 43 έτη ποιμαντορίας στην Εκκλησία των Φιλίππων
«Ο λαός μας γνώρισε στο πρόσωπό του όλα τα χρόνια της ποιμαντορίας του τον ακούραστο και ανιδιοτελή εργάτη με το τεράστιο και πολύπλευρο κοινωνικό, ποιμαντικό, εκκλησιαστικό και ιεραποστολικό έργο», αναφέρει στο συλλυπητήριο μήνυμά της η δήμαρχος Καβάλας Δήμητρα Τσανάκα.
Τοποτηρητής της Ιεράς Μητρόπολης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου έχει οριστεί -ως ο αρχαιότερος- ο Σεβασμιώτας Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων. Εμείς που μεγαλώσαμε μαζί του θα προσπαθήσουμε μέσα από τις αναμνήσεις μας, αλλά και από ένα ρεπορτάζ που είχαμε κάνει για τα 40 χρόνια της ποιμαντορίας του το 2014, θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε ζωντανή την μνήμη του. 

Ενενήντα τρία χρόνια έκλεισε φέτος η μητρόπολη Φιλίππων Νεαπόλεως και Θάσου (ΦΝΘ). Από την ίδρυση της το 1924, και μέχρι σήμερα 3 μητροπολίτες βρέθηκαν στο τιμόνι της. Ο Χρυσόστομος (κατά κόσμο Θεμιστοκλής Χατζησταύρου που ανέλαβε το 1924 και διακόνησε μέχρι τον Φεβρουάριο του 1962 όταν εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Μέχρι το 1965 η μητρόπολη ΦΜΘ έμεινε με τοποτηρητή τον τότε μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο και το Νοέμβριο του ’65 έγινε η ενθρόνιση του μητροπολίτη Αλέξανδρου (Καντώνη), ο οποίος το 1974 μετετέθη στην μητρόπολη Περιστερίου. Η ιερά σύνοδος της εκκλησίας της Ελλάδας τον Μάιο του 1974 εξέλεξε το νέο μητροπολίτη ΦΝθ Προκόπιο, ο οποίος ενθρονίστηκε στην Καβάλα στις 15 Ιουνίου του ιδίου έτους. Από τότε και μέχρι σήμερα για 40 συναπτά έτη, ο Προκόπιος βρισκόταν στο τιμόνι της εκκλησίας των Φιλιππησίων. Για τα 40 αυτά χρόνια της ποιμαντορίας του ο δήμος Καβάλας, η περιφέρεια ΑΜΘ, η περιφερειακή Ενότητα Καβάλας και ο ιερός κλήρος της μητρόπολης ΦΝΘ οργάνωσαν το Σαββάτο 20/12/2014 μια σεμνή εκδήλωση τιμής προς το πρόσωπό του.
 
6/12/1974 
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΝΘ κκ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ      
   Γεννημένος στο χωριό Βουνό της Χίου το 1939 ο Προκόπιος, από τα σχολικά ακόμα χρόνια έδειξε μεγάλη αγάπη για την εκκλησία. Αριστούχος της Θεολογικής σχολής Αθηνών, το 1960 γίνετε μοναχός και προτιμά αντί του κοσμικού ονόματος Μιχαήλ, το όνομα Προκόπιος. Τον ίδιο χρόνο χειροτονείται διάκονος, το 1963 αποφοιτά από την σχολή και το 1965 χειροτονείται πρεσβύτερος και τοποθετείτε στην μητρόπολη Κορινθίας. Σαν ιεροκήρυκας και σαν καθηγητής της Θεολογικής σχολής Κορινθίας, άφησε και εκεί το στίγμα του, ενώ από τις κορυφαίες στιγμές της ζωής του, είναι η πρόταση του μητροπολίτου Κορινθίας και πνευματικού του πατέρα Παντελεήμονα να γίνει επίσκοπος, πράγμα το οποίον και έγινε. Από τότε και μέχρι σήμερα, ο  Προκόπιος ποιμαντορούσε την μητρόπολη ΦΝΘ και έχει να επιδείξει ένα τεράστιο έργο. 


Τραπέζι της Αγάπης, γηροκομείο Αγία Ανθούσα στην Χρυσούπολη, πνευματική εστία, νεανική συντροφιά, ανάδειξη τοπικών Αγίων όπως του Αγίου Ιωάννη του παιδός του Θασίου, δημιουργία καινούργιων ιερών ναών και ανακαινίσεις των υπαρχόντων, κατασκηνώσεις στην Καλληράχη, το Βήμα του Αποστόλου Παύλου, η ανάδειξη του Βαπτιστηρίου της Αγίας Λυδίας με βαπτίσεις ενηλίκων και η δημιουργία εκεί συνεδριακού κέντρου που το εγκαινίασε ο οικουμενικός Πατριάρχης κκ Βαρθολομαίος και τελευταία η δημιουργία του κέντρου φροντίδας ηλικιωμένων και χρονίως πασχόντων δίπλα στον Άγιο Σίλα. Φυσικά υπάρχουν και πολλές άλλες δικές του παρεμβάσεις σε όλους τους τομείς, όμως δεν πρέπει να ξεχάσουμε το μεγάλο  έργο της Εξωτερικής ιεραποστολής που το ξεκίνησε ο Προκόπιος το 1992 από την Ουγκάντα, έχει επεκταθεί τα τελευταία χρόνια στη Μαδαγασκάρη και από τότε μέχρι σήμερα έχουν κτιστεί συνολικά 11 ιεροί ναοί, 5 σχολεία, 4 ιατρεία και 2 φαρμακεία, που προσφέρουν μεγάλη ανακούφιση στους εκεί δοκιμαζόμενους λαούς.


Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ
Αυτά και άλλα πολλά έχουν καταγραφεί ως έργα στα 43 χρόνια της πορείας του μακαριστού Προκοπίου στην μητρόπολη ΦΝΘ. Όλα αυτά παρουσιάστηκαν οπτικοακουστικά στην εκδήλωση εκείνη προς τιμήν του, σ’ ένα κατάμεστο από κόσμο αμφιθέατρο της περιφερειακής ενότητας. Παρόντες οι σεβασμιότατοι μητροπολίτες Δράμας κκ Παύλος, Ξάνθης και Περιθεωρίου κκ Παντελεήμων και Ελευθερουπόλεως κκ Χρυσόστομος και η παρουσία τους αυτή δείχνει την εκτίμηση που είχε ο Προκόπιος μέσα στους κόλπους της εκκλησίας της Ελλάδος. Μάλιστα ο κ. Παντελεήμων επεσήμανε τις σημαντικές θέσεις του Προκόπιου μέσα στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας, ενώ μετέφερε και μήνυμα του αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κκ Ιερόνυμου. Μήνυμα από την γενέτειρά του μητρόπολη Χίου, Ψαρών και Οινουσών έστειλε με εκπρόσωπό του ο εκεί μητροπολίτης κκ Μάρκος. Χαιρετισμό απεύθυναν ακόμη ο αείμνηστος περιφερειάρχης ΑΜΘ Γιώργος Παυλίδης, ο αντιπεριφερειάρχης Θεόδωρος Μαρκόπουλος, η δήμαρχος Καβάλας Δήμητρα Τσανάκα, ενώ ο πρόεδρος του συλλόγου Φίλων του Αγίου Όρους Δημήτρης Αποστολίδης διηγήθηκε τις θύμησες που έχει από την ενθρόνισή του, σε μια συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα. 

Στην συνέχεια ο αρχιερατικός επίτροπος της μητρόπολης ΦΝΘ πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Παπαβέργος ανάγνωσε την απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδας κατά την ενθρόνισή του κ. Προκοπίου το 1974, ενώ μετέφερε και τις ευχαριστίες όλου του ιερού κλήρου της μητρόπολης ΦΝΘ. Ενδιάμεσα των χαιρετισμών ακούστηκαν τραγούδια και μελωδίες από την χορωδία της Στέγης Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών «Συνωδηπόροι» και την βυζαντινή χορωδία της μητρόπολης ΦΝΘ, ενώ τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Καβάλας Θανάσης Αθανασίου. Παρόντες ακόμη ο Β’ αντιπρόεδρος της Βουλής Γιώργος Καλατζής, οι τότε βουλευτές Νίκος Παναγιωτόπουλος, Γιάννης Πασχαλίδης και Ντίνος Κλειτσιώτης, ο δήμαρχος Νέστου Βαγγέλης Τσομπανόπουλος, ο τότε στρατηγός διοικητής της 20ης Μεραρχίας Τεθωρακισμένων Δημήτρης Θωμαΐδης, ο πρόεδρος του περιφερειακού συμβουλίου ΑΜΘ Κώστας Αντωνιάδης, πολλοί περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι, σύσσωμος ο ιερός κλήρος της μητρόπολης ΦΝΘ και πλήθος κόσμου, που όπως προείπαμε γέμισε ασφυκτιά το αμφιθέατρο του διοικητηρίου. Παράλληλα στο αμφιθέατρο λειτουργούσε έκθεση αγιογραφίας των σπουδαστών του τμήματος βυζαντινής αγιογραφίας της μητρόπολης ΦΝΘ, καθώς επίσης και έκθεση φωτογραφίας από την 40χρονη ποιμαντορία του Προκοπίου.

Φανερά συγκινημένος ο Προκόπιος καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης, με τρεμάμενα λόγια στο τέλος αφού  ευχαρίστησε όλους όσους τον στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια, με το ήθος που τον διακρίνει χαρακτήρισε υπερβολικές τις εκδηλώσεις που οργανώθηκαν προς τιμή του και υποσχέθηκε ότι θα συνεχίσει τις προσπάθειες με όλες του τις δυνάμεις. Η Περιφέρεια ΑΜΘ και η περιφερειακή ενότητα Καβάλας δια των κκ Παυλίδη και Μαρκόπουλου προσέφεραν στον κ. Προκόπιο έναν πίνακα με κολάζ εικόνες της Αγίας Λυδίας και του Αποστόλου Παύλου και κεντρικό θέμα τους Φιλίππους, ενώ ο δήμος Καβάλας δια της κ. Τσανάκα μια εικόνα του Αγίου Προκοπίου που αγιογράφησε ο Χαράλαμπος Γαμβρέλης. Τέλος οι ιερείς της μητρόπολης ΦΝΘ δώρισαν στον ποιμενάρχη τους δια του εκπροσώπου τους πατέρα Βασίλειου Κατσικαλάκη ένα χρυσό εγκόλπιο.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ 
  

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

Σ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ. ΕΝΑΣ ΑΚΟΥΡΑΣΤΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

   Για άλλη μια χρονιά ίσως ένας από τους πιο συνειδητοποιημένος με το περιβάλλον συμπολίτης μας, ο Σταύρος Εμμανουηλίδης, ξεκίνησε όπως κάθε χρόνο και εν όψει του καλοκαιριού που έρχεται, την προσπάθεια επαγρύπνησης όλων μας σε θέματα που αφορούν τις καθαρές ακτές και το περιβάλλον.



 Ο Σταύρος Εμμανουηλίδης σήμερα είναι ένας απλός συνταξιούχους, από εκείνους όμως που διαφέρουν από τον κανόνα, μια και αποφεύγει τα καφενεία, ενώ βλέπει σπάνια τηλεόραση. Κύρια απασχόλησή του είναι η έμπρακτη προστασία του περιβάλλοντος και η προβολή της έννοιας του εθελοντισμού. 

Ένας σταθερός εθελοντής με μία ιστορία που άρχισε το 1981 και μέχρι σήμερα συνεχίζεται καθημερινά. Πολλές φορές προβάλλει μόνος του το έργο του προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσει και άλλους συμπολίτες μας, ενώ δεν πληρώθηκε ποτέ από κανέναν γι’ αυτά που κάνει.

   Είναι ήδη έτοιμος να ξεκινήσει πιο δυναμικά, μια και ο εθελοντισμός του δεν σταματάει σχεδόν καθόλου, με την καθαριότητα των ακτών. Μάλιστα έχει κυκλοφορήσει κι ένα δίπτυχο με τίτλο «Εμείς, τα σκουπίδια και οι ακτές» και θα το μοιράσει στα παιδιά αλλά και στους απλούς πολίτες της Καβάλας.

   «Ο εθελοντισμός βοηθάει στην συνειδητοποίηση, δεν λύνει όμως το πρόβλημα, γράφει. Οι παραλίες δεν είναι σταχτοδοχεία. Εκατομμύρια αποτσίγαρα ρυπαίνουν κάθε χρόνο τις παραλίες μας. Ακόμη πλαστικά, μπουκάλια, κουτάκια αναψυκτικών και άλλα. Για να αποφευχθεί μια οικολογική καταστροφή δεν αρκεί μόνο η αλλαγή τρόπου σκέψης, αλλά απαιτείται προπαντός μια πιο ευσυνείδητη συμπεριφορά του καθενός μας, όσο αφορά τις θάλασσες και το περιβάλλον».
   Πόσο δίκιο αλήθεια έχει αυτό το μήνυμα ευαισθησίας του κ. Εμμανουηλίδη. Στο δίπτυχο υπάρχουν ακόμη 17 χρυσοί κανόνες ασφαλείας που πρέπει να εφαρμόζουμε στις ακτές όλοι μας. Γι’ αυτές του τις προσπάθειες έχει τιμηθεί και βραβευτεί από πολλούς φορείς και συλλόγους, ενώ πάντα αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα αγνού εθελοντισμού.

   Κλείνοντας θα πρέπει για άλλη μια φορά να επισημάνουμε ότι: Το χαρτί έχει διάρκεια ζωής 2-4 εβδομάδες, το ύφασμα έναν χρόνο, τα μέταλλα 100 χρόνια, το αλουμίνιο 200-500 χρόνια, το πλαστικό 450 χρόνια, ενώ το γυαλί δεν γνωρίζουμε ακόμη πόσους αιώνες «ζει»… Γι' αυτό λοιπόν: Όλοι μαζί προσέχουμε, καθαρές ακτές να έχουμε!!! 

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

Ο μπαρμπα-Βασίλης θυμάται...

   Τον βλέπαμε τον γεροντάκο συχνά – πυκνά στο καφενείο, κάπου στον Τίμιο Σταυρό, που κι εμείς τα μεσημέρια απολαμβάναμε το καθιερωμένο μας ουζάκι, παρουσία φυσικά εκλεκτών μεζέδων. Γλυκύτατος, όπως όλοι οι παππούδες άλλωστε, συχνά συμμετείχε στις κουβέντες μας και πάντα κάτι είχε να θυμηθεί από «κείνα τα χρόνια τα παλιά». Η ζωή φτωχή και δύσκολη, με το ζόρι οι γονείς του, όπως μας έλεγε, κατάφερναν να βγάλουν τα προς το ζην, για όλη την οικογένεια. Μεγαλώνοντας λοιπόν με στερήσεις, εκείνα τα παιδιά, αντρώνονταν μέσα από καταστάσεις που σήμερα μας φαίνονται σαν παραμύθι.
   «Το ξέρετε ότι έχετε στην παρέα σας έναν από τους τελευταίους ίσως κλεφτοκοτάδες», μας είπε ο γέροντας σε μια από τις τελευταίες ουζοκατανύξεις μας. Και φυσικά αμέσως τράβηξε την προσοχή μας. Όλοι είχαμε ακούσει κάτι γι’ αυτούς, αλλά ο παππούλης μας διαβεβαίωσε ότι δεν ξέραμε τίποτα. Και φυσικά του ζητήσαμε να ξετυλίξει το κουβάρι της μνήμης του. Τι μαθαίνει τελικά κανείς, από κει που δεν το περιμένει.

  «Εκείνα λοιπόν τα φτωχά χρόνια, μας είπε ο μπάρμπα – Βασίλης, μη φανταστείτε ότι δεν διασκεδάζαμε. Μπορεί να μας έλειπαν 99 δραχμές για να συμπληρώσουμε ένα 100στάρικο, αλλά υπήρχαν άλλοι τρόποι για να εξοικονομούμε τους μεζέδες μας. Σε πολλά σημεία της πόλης, οι κάτοικοι είχαν κοτέτσια και μπαξέδες. Πολλοί ήταν αυτοί που προσπαθούσαν να μπουν στα κοτέτσια και να κλέψουν κότες, χωρίς εκείνες να τους πάρουν όμως χαμπάρι, αφού όταν αισθανόταν την παρουσία κάποιου οι κότες φώναζαν και ξυπνούσαν τους νοικοκυραίους. Εγώ όμως είχα ανακαλύψει έναν τρόπο και έμπαινα στα κοτέτσια, χωρίς οι κότες να πάρουν μυρωδιά και να ξεσηκώσουν τον κόσμο με τα κακαρίσματά τους. «Χτυπούσα» πάντα μόνος μου, και έξω απ’ το κοτέτσι έβγαζα όλα τα ρούχα μου. Χωρίς ποτέ να καταλάβω γιατί, οι κότες - αν και ξυπνούσαν - ποτέ δεν κακάριζαν κι εγώ φυσικά έβγαινα από το κοτέτσι πάντα συντροφιά με μια ή δυο κότες, ανάλογα με την παραγγελία και την παρέα. Αλλά και άλλοι κλεφτοκοτάδες μου είχαν πει ότι ήταν ανεξήγητο, όμως έτσι πραγματικά γίνετε. Υπήρχαν και αυτοί που κυριολεκτικά «ψάρευαν» κότες μέσα από κοτέτσια, αφού χρησιμοποιούσαν πετονιά και αγκίστρι δολωμένο με καλαμπόκι».

   Άφωνους μας άφησε ο μπαρμπα-Βασίλης. Και συνέχισε: «Αυτό φυσικά με έκανε γνωστό στις παρέες της εποχής κι εγώ είχα προσκλήσεις από πολλούς, μερακλήδες στην παρέα αλλά φτωχαδάκια. Έτσι αυτοί έβαζαν τα ποτά, χύμα κρασί ή ουζάκι κι εγώ τον μεζέ. Φυσικά το μυστικό μου αυτό δεν το έλεγα σε κανέναν. Ακόμα, όπως λέγανε εκείνα τα χρόνια, για να είναι επιτυχημένος ένας γάμος έπρεπε στο μπάτσελορ – πάρτι του γαμπρού την παραμονή να υπάρχει κλεμμένη κότα. Έτσι όλοι οι υποψήφιοι γαμπροί έπαιρναν εμένα γι’ αυτήν την βρώμικη αλλά εγγυημένη  δουλειά. Και φυσικά ήμουνα καλεσμένος σε όλους τους γάμους της εποχής. Βέβαια είχα αναπτύξει και άλλες τεχνικές, ειδικά για ιπτάμενα κυρίως «θηράματα. Περιστέρια και δεκαοκτούρες, που και αυτά αφθονούσαν εκείνα τα χρόνια, ήταν από τους καλούς μεζέδες. Με μισό κιλό σιτάρι ποτισμένο με λίγο τσίπουρο, τα συμπαθή αυτά πτηνά έχαναν σε δέκα λεπτά τον προσανατολισμό τους, φυσικά δεν μπορούσαν να πετάξουν και σε λίγο «στόλιζαν» νόστιμα το τραπέζι μας».

   «Ναι αλλά μπαρμπα-Βασίλη και οι σκύλοι αφθονούσαν εκείνη την εποχή. Μ’ αυτούς τι έκανες», του είπαμε προσπαθώντας πιστοί στο ρητό «μάθε τέχνη κι άστηνε κι αν πεινάσεις πιάστηνε», να του εκμαιεύσουμε και άλλες τεχνικές. «Πράγματι, μας είπε. Δοκίμασα πολλούς τρόπους αντιμετώπισης σκύλων, αλλά ο καλύτερος ήταν το κατσαριδοκτόνο. Πλησίαζα τον σκύλο που συνήθως ήταν μέσα στην περίφραξη και του έριχνα κατσαρισδοκτόνο στα μάτια. Αυτός έχανε για κάνα δεκάλεπτο τον κόσμο από τα μάτια του κι εγώ ανενόχλητος έκανα την δουλειά μου. Τις περισσότερες φορές πάντως προτιμούσα να μη μπλέκω στα πόδια και τα δόντια των σκύλων.

   Υπήρχαν και κάποιες φορές φυσικά που με έπαιρναν χαμπάρι οι νοικοκυραίοι και τότε, τρεχάτε «ποδαράκια μου». Μια φορά μάλιστα αναγκάστηκα να τρέξω για αρκετή ώρα τσιτσίδι, αφού πάνω στο άγχος μου να φύγω, άφησα έξω από το κοτέτσι τα ρούχα μου. Πάντως επειδή ήμουνα γνωστός στα αλάνια της εποχής, όλοι με βοηθούσαν. Αχ γιόκα μου τι μου θύμισες…», είπε ο μπαρμπα-Βασίλης κι έφυγε, αφήνοντας σε όλους μας μια παράξενη γεύση…

Υ.Γ. 12/2/2017. 
Η ιστορία αυτή, που είναι πραγματική, γράφτηκε τον Ιούνιο του 2005 και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΒΔΟΜΗ. Ελπίζω ο μπαρμπα-Βασίλης να ζει ακόμη...

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

ΑΝΑΛΥΤΗΣ 23/1/2017

                                 Διαβάστε στον ΑΝΑΛΥΤΗ που κυκλοφορεί



Δημοτικό συμβούλιο / Πιο κοντά (;) οι διεκδικήσεις του δήμου Καβάλας / Εγκρίθηκε η πρόταση για το Β.Α.Α.
Βροχή αυτεπάγγελτων διορισμών δικηγόρων λόγω οικονομικής κρίσης
Το πολύτιμο αρχείο του Γιώργου Αστεριάδη έγινε «κτήμα» του δήμου Καβάλας
Κτηνοτρόφοι: Κόποι μιας ζωής χαμένοι… στο χιόνι
«Οι Γερμανοί πετάνε για την Ελλάδα όσο ποτέ πριν»
Με μεγάλη επιτυχία ξεκίνησε το πρόγραμμα ΣΧΟΛΙΚΑ ΓΕΥΜΑΤΑ
Ζεσταίνουν τα τρακτέρ τους οι αγρότες / που σχεδιάζουν μπλόκα / «Όχι» σε κινητοποιήσεις για την ώρα από τους αγρότες της ΑΜΘ
Ο δήμος Καβάλας αντιμετώπισε με τον καλύτερο τρόπο την επέλαση του χιονιά
Την πίτα του έκοψε ο Σκακιστικός Όμιλος Καβάλας
Πήγε για την ανατροπή αλλά δεν τα κατάφερε η Ένωση

Νέστος Χρυσούπολης – ΑΟΚ 3-2