ΡΗΜΑΖΕΙ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΒΑΛΑΣ.

   Δεκαπέντε περίπου μήνες πέρασαν από την τελευταία επίσκεψή μας στο παλιό νοσοκομείο της Καβάλας και χθες Κυριακή 3 Μαρτίου για ακόμη μια φορά βρεθήκαμε στους χώρους του οικείου για μας κτιρίου, αφού για 50 χρόνια ήταν η παρηγοριά στους πόνους και στις αρρώστιες μας. Κι όμως 2,5 χρόνια μετά (2/7/2010 έγινε η τελική μεταφορά) το κτίριο και οι εγκαταστάσεις του, όσες απέμειναν δηλαδή,  ρημάζουν χωρίς κανένας να δίνει σημασία.

   Πολλές φορές όπως μας ενημέρωσαν γείτονες, μπαίνουν μέσα κάποια άτομα χωρίς κανένας να ξέρει τι κάνουν. Οι πόρτες του είναι δυστυχώς ανοιχτές, και όποιος θέλει μπαινοβγαίνει χωρίς κανένα πρόβλημα. Τα τζάμια είναι σπασμένα στις πόρτες και στα παράθυρα της εισόδου, ενώ μέσα επικρατεί χάος. Διαπιστώσαμε ακόμη πως από την τελευταία φορά που μπήκαμε μέσα, έχουν σηκώσει όλα όσα σηκώνονται. 

Ο κεντρικός στόχος αυτών που  επέδραμαν ήταν καλώδια και μεταλλικά αντικείμενα. Λείπουν από κουτιά και τοίχους όλα τα καλώδια που ήταν εύκολο να απομακρυνθούν. Δεν προτίμησαν αυτά που βρίσκονταν μέσα στους τοίχους αλλά τα πρόσθετα, που βρίσκονταν σε εξωτερικά πλαστικά κανάλια.

   Ακόμη λείπουν όλοι οι ηλεκτρικοί διακόπτες, όλες οι βρύσες και τα ρουμπινέτα από τις τουαλέτες και τα μπάνια που υπήρχαν στα δωμάτια και σε όλους τους χώρους. Λείπουν ακόμη οι χάλκινες σωληνώσεις των κλιματιστικών αλλά και των παροχών οξυγόνου. Μάλιστα για να πάρουν τα τελευταία, ξήλωσαν σχεδόν όλες τις ψευδοροφές του νοσοκομείου, αφού από εκεί περνούσαν αυτές οι γραμμές. Στον έξω χώρο υπάρχουν στοίβες με σκουπίδια σε μαύρες σακούλες, που δεν τολμήσαμε να δούμε το περιεχόμενό τους. Ακόμη τα δέντρα που υπήρχαν στον αύλειο χώρο έχουν αρχίσει να φουντώνουν και φανταζόμαστε τώρα την άνοιξη θα γίνουν ορμάνι. Ούτε το εκκλησάκι που βρίσκεται στον αύλειο χώρο του σεβάστηκαν και το βανδάλισαν.  

   Στο γυάλινο κτίριο τώρα της διοίκησης, τοποθετήθηκε ένα πλέγμα και με τον τρόπο αυτό ίσως γλύτωσε τους περισσότερους βανδαλισμούς. Αναρωτηθήκαμε βέβαια γιατί με τον ίδιο τρόπο δεν μπήκε περίφραξη και στις εισόδους του μεγάλου κτιρίου.  Βέβαια και στο γυάλινο κτίριο η κεντρική πόρτα έχει σπασμένα τα τζάμια της, πράγμα που σημαίνει πως πριν μπει η περίφραξη έγινε η ζημιά. 

   Εδώ παραμένει το πρόβλημα με τα νερά που συγκεντρώνονται στο υπόγειο από τις βροχές και από την στιγμή που διεκόπη το ηλεκτρικό ρεύμα δεν δουλεύουν οι αντλίες που τα απομάκρυναν. Κι εδώ λείπουν όλα σχεδόν τα είδη υγιεινής και τα ηλεκτρικά καλώδια, ακόμη και τα χερούλια από τις πόρτες, ενώ δεν μπορέσαμε να διαπιστώσουμε αν μεταφέρθηκαν οι ιατρικοί φάκελοι που είχαμε δει πεταμένους την προηγούμενη φορά. 

   Η ερημιά και η εγκατάλειψη σε όλο της το μεγαλείο. Δεν ανεβήκαμε στους πάνω ορόφους, μια και δεν ξέραμε τι θα συναντήσουμε, πάντως και από αυτή την επίσκεψή μας νοιώσαμε ένα κενό. Με δυο υφυπουργούς υγείας στην προηγούμενη κυβέρνηση και έναν υφυπουργό και 3 κυβερνητικούς βουλευτές σήμερα, δεν καταφέραμε να ξεκαθαρίσουμε το ιδιοκτησιακό του καθεστώς και να το αξιοποιήσουμε. Ο αδυσώπητος χρόνος περνάει και είναι εις βάρος του κτιρίου το οποίο όπως φαίνεται έχει ήδη χάσει μεγάλο μέρος της αξίας του και όπως φαίνεται τελικά θα παραμείνει ακόμη ένα κουφάρι στα τόσα που έχουμε στην Καβάλα. Κρίμα!