Για το μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του Θεόδωρου Κοκκινίδη είχαμε ακούσει αλλά δεν είχαμε την τύχη να το επισκεφτούμε από κοντά, ούτε να γνωρίσουμε τον δημιουργό του. Όμως τελικά επισκεφτήκαμε τα Κηπιά του δήμου Παγγαίου όπου βρίσκετε το μουσείο. Έτσι μπορέσαμε να θαυμάσουμε από κοντά την αρτιότητά του μουσείου, αλλά και να συνομιλήσουμε με τον ίδιο τον κ. Κοκκινίδη. Τι είναι αυτό που τον τράβηξε κοντά σ’ αυτό που κάνει πραγματικά τόσο καλά.
Προσιτός ο κ. Κοκκινίδης απάντησε σε όλες μας τις ερωτήσεις και απορίες. Πρώτη ερώτηση φυσικά πως αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτή την τέχνη. «Από μικρός θυμάμαι τον εαυτό μου με μολύβια στα χέρια, ακουαρέλες και αργότερα λαδοχρώματα. Στην συνέχεια παρακολούθησα μαθήματα ζωγραφικής και σπούδασα μουσική. Σαν μαθητής λυκείου μάλιστα βραβεύτηκα σε πανελλήνιο διαγωνισμό ζωγραφικής που διοργάνωσε το Υπουργελιο Παιδείας στα σχολεία της χώρας με το πρώτο βραβείο. Τότε ήταν που είδα κάποιες φωτογραφίες κέρινων ομοιωμάτων από το μουσείο της μαντάμ Τισό και μου έκανε εντύπωση πως ένα άψυχο υλικό όπως το κερί, μπορεί να δείχνει τόσο ζωντανό. Προσπάθησα να μάθω περισσότερα και ξεκίνησα τα πειράματα. Όταν έφτασα σε κάποιο επίπεδο δημιούργησα το πρώτο μου έργο το ομοίωμα του Μάικλ Τζάκσον. Από τότε βέβαια και μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά και μπόρεσα να φτάσω στο σημερινό επίπεδο».
Μπαίνοντας στο μουσείο πραγματικά εντυπωσιάζεσαι. Κι αυτό δικό του δημιούργημα. Ήταν ένα παλιό κτίριο του αγροτικού συνεταιρισμού που το διαμόρφωσε όπως ακριβώς το ήθελε. Ζεστό και φωτεινό, με την κατάλληλη μουσική να ακούγεται όση ώρα περιηγείται ο επισκέπτης τα εκθέματα. Δεκαπέντε κέρινα ομοιώματα στο φυσικό τους μέγεθος, προσωπικοτήτων που έφυγαν από την ζωή ή είναι ακόμη ζωντανοί. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Τζένη Καρέζη, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, η Μαρία Κάλλας, η Μελίνα Μερκούρη, ο Έλβις Πρίσλεϋ και η πριγκίπισσα Νταϊάνα που δεν ζουν πια και ο Κώστας Βουτσάς, ο Τζώνυ Ντεπ, η Madonna, και ένα ομοίωμα του ιδίου κοσμούν το μουσείο. Τελευταίο δημιούργημά του ο Μίμης Πλέσας που βρέθηκε ο ίδιος στην Ελευθερούπολη στα αποκαλυπτήριά του.
Αφήνουμε τον ίδιο να μας πει για τα επόμενα δημιουργήματά του. «Αυτή την στιγμή δουλεύω την αείμνηστη Ρένα Βλαχοπούλου, μας λέει. Όταν το πρωτότυπο δεν υπάρχει είναι πολύ πιο δύσκολα. Πιο δύσκολες είναι και οι γυναικείες φιγούρες, αφού πρέπει να τονιστούν τα απαλά τους χαρακτηριστικά, τα μαλλιά τους και άλλες λεπτομέρειες που δεν υπάρχουν στους άνδρες. Το ξεκίνημα γίνετε με ένα ομοίωμα που κατασκευάζω από πηλό με τα κατ’ αρχήν χαρακτηριστικά. Στο ομοίωμα αυτό τοποθετείται γύψος ώστε να πάρω το καλούπι. Στην συνέχεια στο καλούπι πέφτει το κερί που είναι κλασικό μελισοκέρι και στην συνέχεια δουλεύω τα χαρακτηριστικά και το τελικό χρώμα.
Συνεργάζομαι με οδοντοτεχνίτες, ενδυματολόγους, μοδίστρες κομμώτριες για να έχω ένα αποτέλεσμα όσο το δυνατόν κοντά στο πρωτότυπο που να αντέχει στον χρόνο. κάθε ομοίωμα χρειάζεται περίπου 6 μήνες για να ολοκληρωθεί. Επόμενοι στόχοι μου είναι να δημιουργήσω ομοιώματα της Βούλας Πατουλίδου, του Πύρου Δήμα και του Νίκο Γκάλη. Μ’ αυτό τον τρόπο θέλω να τιμήσω τους μεγάλους αυτούς αθλητές όσο είναι ακόμη εν ζωή. Αλλά και του Αριστοτέλη Ωνάση που δεν βρίσκετε εν ζωή».
Φυσικά τον ρωτήσαμε γιατί αποφάσισε να κάνει το μουσείο στα Κηπιά και όχι σε μια πιο μεγάλη πόλη. «Είμαι από εδώ και θέλω να βλέπω κόσμο να έρχεται στο χωριό μου, μας είπε. Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα κι εδώ μου αρέσει να ζω. Υπάρχει σκέψη για αργότερα να επεκταθώ, αλλά δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου. Μου ζητούν πολλές φορές να κάνω εκθέσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, αλλά είναι πολύ δύσκολη η μεταφορά των ομοιωμάτων κι έτσι δεν μπορώ».
Πάντως ο κόσμος έχει αγκαλιάσει το μουσείο. Από τον Μάρτιο του 2010 που ξεκίνησε την λειτουργία του, σχεδόν 7.500 επισκέπτες πέρασαν από τα Κηπιά. Τελευταία μάλιστα το επισκέπτονται και πολλά παιδιά από σχολεία όλης της περιφέρειας ΑΜΘ. Οι ώρες λειτουργίας του είναι από τις 10 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα, ωράριο που παρατείνεται μέχρι τις 8 το βράδυ τα καλοκαίρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου