ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ 2004.ΤΟ ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΤΙΜΗΜΕΝΟ!!!

   Κι όμως τα σήκωσαν. Και το Ευρωπαϊκό κύπελλο ποδοσφαίρου κι όλους εμάς τους Έλληνες, στους εφτά ουρανούς. Στην κορυφή της Ευρώπης, αλλά και της παγκόσμιας ελίτ του ποδοσφαίρου, βρίσκεται από χθες η Εθνική Ελλάδας, διαψεύδοντας κάθε είδους προγνωστικό. Θοδωρής, Άγγελος, Ζήσης, Τραϊανός και τα άλλα παιδιά, με την καθοδήγηση του προπονητή Ότο σήκωσαν το βαρύτιμο Ευρωπαϊκό τρόπαιο (λέγε με και κούπα) νικώντας και την Πορτογαλία μέσα στο σπίτι της. Πώς να περιγράψεις τι ακολούθησε το σφύριγμα της λήξης του τελικού.

   Ζαλισμένοι από την επιτυχία, μικροί και μεγάλοι ξεχύθηκαν στους δρόμους ντυμένοι στα γαλανόλευκα. Από την Κρήτη μέχρι την Ορεστιάδα και από την Ρόδο ως την Κέρκυρα, όλη η Ελλάδα ζούσε και ανέπνεε από την στιγμή της πρόκρισης, για τον μεγάλο αυτό τελικό. Και όχι μόνο στην Ελλάδα, αφού όπου στον κόσμο χτυπούσε ελληνική καρδιά, στήθηκε ένα ολονύκτιο πανηγύρι.

   «Σοκ και δέος», προκάλεσε στον Παγκόσμιο Τύπο η κατάκτηση της ευρωπαϊκής κορυφής από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. «Ένα από τα μεγαλύτερα σοκ στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, χαρακτηρίζει τη σημερινή νίκη της Ελλάδας» το BBC στην ηλεκτρονική του σελίδα, ενώ από την πλευρά του το CNN κάνει λόγο για τη μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η Ελλάδα άφησε αναίσθητη την Πορτογαλία και ολοκλήρωσε την Οδύσσειά της. «Η απίστευτη Οδύσσεια του Euro 2004 για την Ελλάδα, ολοκληρώθηκε με τη νίκη 1-0 επί των διοργανωτών Πορτογάλων» τονίζει σε τηλεγράφημα του το Reuters επισημαίνοντας την εκπληκτική αμυντική ικανότητα των Ελλήνων.

   Και μπορεί μεν το κέντρο των εορτασμών στην Ελλάδα να ήταν η Ομόνοια, ο χορός της νίκης όμως κράτησε καλά όπου υπήρχαν Έλληνες. Από τη Μελβούρνη μέχρι το Βελιγράδι και από το Μόντρεαλ μέχρι το Αργυρόκαστρο, όλοι οι Έλληνες ενωμένοι σαν μία γροθιά, πανηγύρισαν τη μεγάλη νίκη που έφερε την Ελλάδα στα ουράνια, και έδωσε την ευκαιρία στον εθνικό μας ύμνο να αντηχήσει σε όλες τις γωνιές της γης. 

   Ξέφρενα πανηγύρισαν οι Έλληνες της Αυστραλίας, τη μεγάλη νίκη της εθνικής μας. Η χειμωνιάτικη Μελβούρνη είχε ντυθεί στα γαλανόλευκα, ενώ δεκάδες χιλιάδες ομογενείς πανηγύριζαν ξέφρενα την κατάκτηση της πολυπόθητης κούπας, με τραγούδια, χορούς, συνθήματα και πολλές φωτοβολίδες! Ήδη από τα μεσάνυχτα και παρά το τσουχτερό κρύο, είχαν μαζευτεί στο κέντρο της πόλης χιλιάδες ομογενείς, για να δουν σε γιγαντοοθόνες τον αγώνα, που άρχισε στις 4.45 το πρωί, τοπική ώρα. Και φυσικά έμειναν εκεί μέχρι το μεσημέρι.     

   Και στην Καβάλα σύμφωνα με εκτιμήσεις, γύρω στις 10.000 κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους της πόλης λίγο μετά την λήξη του αγώνα. Ένα ανθρώπινο ποτάμι κατέκλυσε όλους τους κεντρικούς δρόμους από το Φάληρο μέχρι τις Καμάρες με σημαίες και λάβαρα, κόρνες και ταμπούρλα, και τραγουδώντας τον εθνικό μας ύμνο. Οι φωτοβολίδες και τα βεγγαλικά έκαναν την νύχτα μέρα. 

 
   Στον δημοτικό κήπο της Καβάλας η νομαρχία είχε προβλέψει (ευτυχώς) να στηθεί μια μεγάλη γιγαντοοθόνη, ώστε να μπορέσουν όσοι ήθελαν να παρακολουθήσουν εκεί τον αγώνα. Γιγαντοοθόνες και τηλεοράσεις βέβαια είχαν στηθεί και σ’ όλες τις καφετερίες του κέντρου, όπου και υπήρχε το αδιαχώρητο. Στους δρόμους της πόλης κατά την διάρκεια του αγώνα δεν κυκλοφορούσε ούτε γάτα.

    Απερίγραπτες στιγμές μόλις ο Άγγελος Χαριστέας από κόρνερ του Άγγελου Μπασινά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα των Πορτογάλων. Μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες σε μια μεγάλη αγκαλιά. Και μόλις τελείωσε ο αγώνας ξεχύθηκαν στους δρόμους, σκηνή γνώριμη τις τελευταίες μέρες. Το πάθος όμως και η συμμετοχή σαφώς μεγαλύτερα από της προηγούμενες φορές. Ίσως γιατί έφτασε το τέλος και παρόμοιες στιγμές δύσκολα μπορεί να ξαναζήσουμε. 
  

   Από εκείνη την ώρα φυσικά όλοι, με το μεγάλο αυτό κατόρθωμα ασχολούνται. Άνθρωποι που δεν ήξεραν αν η μπάλα είναι στρόγγυλη ή τετράγωνη άρχισαν να κάνουν αναλύσεις του παιχνιδιού. Και φυσικά η αποθέωση, όταν οι ποδοσφαιριστές γύρισαν στην πατρίδα και χιλιάδες κόσμου τους υποδέχτηκαν στο καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό στάδιο. Ίσως τότε κι αυτοί να συνειδητοποίησαν τον μεγάλο αυτό άθλο.

   Έτσι είναι δηλαδή στην κορυφή; Δεν λέμε, ωραία είναι. Ελπίζουμε μόνο να έλθει γρήγορα η ισορροπία, γιατί πολλές φορές η κορυφή ζαλίζει. Και το κυριότερο, όσο δύσκολο είναι ν’ ανέβεις σ’ αυτήν, τόσο εύκολο είναι να κατρακυλήσεις. Και μακάρι αυτό να είναι μόνο το ξεκίνημα για μια μεγάλη πορεία στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Από τα βάθη της καρδιάς μας ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

                      Μάκης Λιόλιος