ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΒΔΟΜΗ ΚΑΒΑΛΑΣ. ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 35 ΧΡΟΝΙΑ.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΒΔΟΜΗ

Τριάντα πέντε χρόνια ρεπορτάζ, τριάντα πέντε χρόνια οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Εβδόμη», πάντοτε ενυπόγραφα και πάντοτε επωνύμως, γίνονταν φορείς της είδησης για την κοινή γνώμη. Γεγονότα, εξελίξεις, επικαιρότητα, ο καθημερινός παλμός του νομού Καβάλας αποτυπωνόταν εμπεριστατωμένα στις σελίδες της με τους αναγνώστες να ανταποκρίνονται επί σειρά ετών σ’ αυτήν τη σχέση, από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας της. Στο διάβα του χρόνου και των κοινωνικοοικονομικών συγκυριών, όπως αυτές έχουν πλέον διαμορφωθεί, το μέσο βρέθηκε και αυτό με τη σειρά του στο στόχαστρο, αποτελώντας σήμερα το ίδιο αντικείμενο είδησης. Το ακριβές περιεχόμενό της έχει πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης, με το ηθικό διακύβευμα να αφορά το σύνολο της τοπικής κοινωνίας, για το οποίο επίσης και οφείλουμε να την ενημερώσουμε. Οι τίτλοι τέλους ενδεχομένως «τυπώνονται» ήδη, την ώρα που κρατάτε στα χέρια σας αυτό το φύλλο. Κατακλείδα πρόταση αποτελεί η εργασιακή πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενοι, ο καθένας από τη δική του θέση και το δικό του πόστο, με τα ιδιαίτερα εργασιακά χαρακτηριστικά του. Υπό το πρίσμα αυτής της κατακλείδας και μόνο, οι απαντήσεις αναμένονται από τους αρμόδιους και υπεύθυνους να τις εκφέρουν, σε όποιον χώρο και αν αυτοί δραστηριοποιούνται, είτε είναι αυτός της δικαιοσύνης, είτε είναι αυτός του πολιτικού στίβου, στον οποίο καλούνται να πάρουν θέση υπέρ του κοινού καλού.

Λυδία ΕΛΙΟΓΛΟΥ

 

ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ;

 Δεκατέσσερα χρόνια πέ­ρασαν από την πρώτη μου επαφή με την εφημερίδα «Η Εβδόμη» της Καβάλας, τέσσερα λιγότερα στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στούντιο 7». Καμάρωνα ότι εργά­ζομαι στη μεγαλύτερη και πληρέ­στερη εφημερίδα της Καβάλας και στο ραδιόφωνο με την μεγαλύτερη ακροαματικότητα. Όμως, όπως φά­νηκε, δεν είχε τον μπροστάρη που θα έπρεπε, ίσως από ένα σημείο και μετά, με αποτέλεσμα την ση­μερινή κατάντια, αν και οι… πτωχοί (και του πνεύματος) προσπαθούν να συντηρήσουν τον μεγαλοϊδεατι­σμό τους με έβδομες μέρες και νύ­χτες. Το καλύτερο που θα έπρεπε να κάνουν είναι να βγουν μια βόλτα στο δρόμο και να ρωτήσουν τι λέει ο κόσμος για αυτούς. Ο κόσμος διά­βαζε την εφημερίδα για όλα αυτά που γράφαμε και άκουγε μανιωδώς το ραδιόφωνο με θέματα που εμείς οι ίδιοι αναδεικνύαμε, γυρνώντας όλη μέρα στον δρόμο.

Δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια. Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια, γνώρισα πολλούς και με γνώρισαν περισσό­τεροι. Κάποιους ίσως να δυσαρέ­στησα, όλοι όμως αποδέχτηκαν την προσπάθεια ενημέρωσης. Ήταν ένα όμορφο ταξίδι που κανένας από όλους εμάς τους εργαζόμενους δεν περίμενε να τελειώσει τόσο άδοξα. Γράφοντας το σημερινό τελευταίο κείμενο ένας κόμπος ανεβαίνει στον λαιμό. Και πολλά ερωτήματα. Γιατί έτσι; Τι και ποιος έφταιξε; Ποιοι στήριζαν και στηρίζουν (;) το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου; Γιατί να το μάθουμε εμείς οι εργαζόμενοι τελευταίοι από τρί­τους; Γιατί τόση αργοπορία από τις αρχές; Υπάρχει νόμος που να τη­ρείται με ευλάβεια όπως θα έπρε­πε; Γιατί εκεί που μας χρωστάνε, να γυρεύουν να μας πάρουν και το βόδι; Γιατί, γιατί, γιατί...

Σήμερα διαβάζετε το τελευταίο φύλλο της «Ε». Σε άλλο κείμενο μπορείτε να δείτε τους λόγους που έγινε αυτό. Εμείς οι μέχρι σήμερα εργαζόμενοι στην «Ε» δεν έχουμε παρά να ευχαριστήσουμε τον απλό κόσμο που μας παρακολουθούσε και όλους όσους συνεργαστήκαμε μαζί τους και να υποσχεθούμε ότι θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, ίσως από άλλο μετερίζι. Και να σας διαβεβαιώσουμε ότι ποτέ δεν παί­ξαμε κανενός το παιχνίδι, μια και όλα μας τα κείμενα είχαν πάντα τις υπογραφές μας.

Μάκης ΛΙΟΛΙΟΣ

Υ.Γ. Κι επειδή κάποιοι μας είπαν αχάριστους, τους χαρίζουμε το όμορφο τραγούδι του Κώστα Χατζή για να ‘χουν να πορεύονται!

«Κλαίει ο γερο-γαϊδαράκος με παράπονο πολύ, γιατί άνθρωπο τον είπαν κι είν’ μεγάλη προσβολή. Στα βαθιά τα γηρατειά του, άνθρω­πο να τον επούνε; Πώς τη λεν’ τέτοια κουβέντα, δίχως να τον λυπηθούνε; Κλαίει ο γερο-γαϊδαράκος, με παράπονο πολύ, λέει μεσ’ τ’ αναφιλητά του, με σπαρακτική φωνή.

«Άνθρωπος εγώ δεν είμαι και μπορώ να τ’ αποδείξω. Αντικλείδια εγώ δε φτιάχνω, δε μπορώ να διαρρήξω, τα παιδιά μου δεν τα δέρνω, δε μισώ, δεν κοροϊδεύω, δε μετέχω σε απάτες, δε σκοτώνω, δε ληστεύω. Εγώ δεν κάνω ατιμίες, ούτε σα­μποτάζ και φόνους, στυγερές δολοφονίες, δεν προδί­δω εγώ τους νόμους. Όλ’ αυτά να τα σκεφτείτε, γιατί λάθος έχει γίνει, είμαι γνήσιο γαϊδούρι, άνθρωπος δεν έχω γίνει».

 

 

 

                                                   Ο ΕΒΔΟΜΟΣ (Χάρης Ιορδανίδης)

 

 Κάπου εδώ πρέπει να αποχαιρετιστούμε, δεν θα πούμε αντίο, θα πούμε εις το επανιδείν... κάπου θα συναντηθούμε ξανά

Μετά από 35 χρόνια αδιάλειπτης κυκλοφορίας «Η Έβδομη» θα σταματήσει από σήμερα να κυκλοφο­ρεί, οριστικά όπως δείχνουν όλες οι ενδείξεις... το πρωί θα γίνει η εκδίκαση της ανακοπής που είχε δοθεί μέχρι τις 18 Μαρτίου ενώ κανείς δεν δείχνει να θέλει να κυκλοφορήσει η εφημερίδα

Η πτώχευση της εταιρίας που εξέδιδε την εφημε­ρίδα ήταν ένα χτύπημα που μπορούσε να αντιμε­τωπιστεί, ειδικά με τον τρόπο που εξελίχθηκε

Περάσαμε πολλά μαζί, σας ενημερώναμε, κά­ποιες φορές ίσως να στεναχωρούσαμε κάποιους, κάποιες άλλες να σας φτιάχναμε την μέρα με τα δηκτικά σχόλια της στήλης, όμως κατά γενική ομολογία η «Ε» πρόσθεσε κάτι διαφορετικό στον τοπικό τύπο

Άνοιξε τον δρόμο στις πολιτιστικές και καλλιτε­χνικές εκδηλώσεις ώστε να βρούνε την θέση τους στην τοπική επικαιρότητα, έφερε το πρωτογενές ρεπορτάζ τυπωμένο στο χαρτί των σελίδων της και καθιέρωσε το φωτορεπορτάζ στον τοπικό τύπο, χρησιμοποιώντας την εικόνα ως αδιάψευστο μάρ­τυρα όσων συνέβαιναν

Ο κύκλος αυτός φαίνεται να κλείνει, θα μείνει κενό; Μάλλον όχι, υπάρχουν στην Καβάλα αρκε­τές εφημερίδες και ηλεκτρονικά μέσα ενημέ­ρωσης για να το καλύψουν... όμως η ισχύς σε ένα έντυπο είναι οι υπογραφές του

Στην «Ε» είχαμε την ατυχία να χάσουμε μεγάλο μέρος των υπογραφών της με την απόλυση με­γάλου μέρους του δημοσιογραφικού δυναμικού της, οι εναπομείναντες προσπαθήσαμε να καλύ­ψουμε το κενό, προς όφελος των αναγνωστών μας, όσο δύσκολο κι αν ήταν αυτό

Όμως η εφημερίδα στην οποία ζήσαμε πολλά χρόνια δεν ευτύχησε να συνεχίσει την κυκλοφο­ρία της, δεν αντιμετώπισε ένα ναυτικό ατύχημα αλλά ένα ναυάγιο... έτσι βρισκόμαστε σήμερα να γράφουμε τις τελευταίες γραμμές σε ένα τεύ­χος που αξίζει να μείνει στην ιστορία μαζί με το πρώτο εβδομαδιαίο και το πρώτο ημερήσιο φύλ­λο

Φυσικά δεύτερη «Ε» δεν μπορεί να υπάρξει χω­ρίς τους ανθρώπους που την υπηρέτησαν, αυτό ας το προσέξουν οι συνδρομητές και οι πελάτες της εφημερίδας, «Η Έβδομη» σταματά την έκδο­σή της... συνέχεια δεν υπάρχει όσο κι αν κάποιοι θέλουν να παρουσιάσουν το αντίθετο

Ο καθένας μπορεί να βγάλει μια εφημερίδα και να την ονομάσει όπως θέλει, εσείς όλοι όμως θα ξέρετε την διαφορά... του πλυμένου από το πραγματικά καθαρό... το συνιστούν άλλωστε 29 κατασκευαστές πλυντηρίων...

 

 

                                                       Η «Έβδομη» ήταν σφραγίδα

Ανάμεσα στα καπνομάγαζα γεννήθηκε κι ανάμεσά τους τυπώνει την τελευταία της πνοή. Σε μιαν εποχή που ανέτειλε πολύχρωμη μια δεύτερη μεταπολίτευ­ση, έδωσε νέο παλμό κι έφερε τους αναγνώστες πιο κοντά σε μιαν άλλη διάσταση της καθημερινό­τητας, αποτυπώνοντας ανθρώπων έργα θαυμαστών και ταπεινών συναισθημάτων, παράγοντας πολιτικό πολιτισμό, όπως το αποκάλεσαν αργότερα. Τη ταξί­δι του τελευταίου καπετάνιου, το έριξε στα βράχια και γυρισμό δεν έχει. Τη νανούρισα στα μικράτα της, τώρα πώς να αντέξεις το δεύτε τελευταίον ασπασμόν;

Δεκάδες βάλαμε τη σφραγίδα μας στην όψη και την κόψη της «Εβδόμης», μόνο που οι σταυροφορί­ες τέλειωσαν κι ο ιππότης Αντώνιο Μπλοκ δεν κα­τάφερε να κερδίσει στο σκάκι τον Θάνατο. Κι έγινε μια «Έβδομη Σφραγίδα» στο βιογραφικό της πόλης και του είναι μας. Γι’ αυτήν, μετά θάνατον ζωή δεν υπάρχει…

Κώστας Φιλίδης

                                                                          ΑΥΛΑΙΑ

 Δεκαπέντε χρόνια πριν πέρασα το κατώφλι της πρώτης (απ’ αυτά που άκουγα τότε) σε κυκλοφορία εφημερίδας στην πόλη μου. Γνώρισα ανθρώπους ενδιαφέροντες, έκανα φίλους, πέρα­σα πολλές ωραίες στιγμές μαζί τους. Δεθήκαμε, γελάσαμε, τσακωθήκαμε, μοιραστήκαμε, ζήσαμε πολλά. Δεκαπέντε χρόνια γεμάτα ζωή, γεμάτα στιγμές που θα θυμάμαι για πά­ντα. Το θλιβερό είναι πως η αυλαία πέφτει και πίσω από τις κουρ­τίνες της κρύβεται μια ολόκληρη ζωή 35 χρόνων μιας ιστορι­κής εφημερίδας... της Εβδόμης.

Ευχαριστώ για αυτήν την εμπειρία ζωής όλους όσους πρω­ταγωνίστησαν, συμμετείχαν, έπαιξαν ή αποχώρησαν κατά κάποιο τρόπο. Ευχαριστώ όλους όσους κράτησαν την Εβδόμη στα χέρια τους, την διάβασαν και στήριξαν την εφημερίδα και τους ερ­γαζόμενους της.

Το παρελθόν είναι φάρος, όχι λιμάνι!!!

Ελπίδα Τεκίδου

 

 Δεκατρία χρόνια πίσω…

Πάμε 13 περίπου χρόνια πίσω... Ήταν τέλη Αυγούστου του 2002 όταν πήρα μετεγγραφή από το «Χρονόμε­τρο» για την εφημερίδα «ΕΒΔΟΜΗ» και ένα χρόνο μετά ξεκίνησε παράλληλα και η προσπάθεια στην εβδομαδιαία αθλητική εφημερίδα «Sevensport». Για λόγους που δεν είναι του παρόντος απολύθηκα-χωρίς αποζημίωση και με εις βάρος μου μήνυση- στις 7/6/2013. Όπως είχα πει τότε «η ζωή συνεχίζε­ται» και ήδη συνεχίζω την πορεία μου στην αθλητική δημοσιογραφία. Ομολογουμένως όμως η «ΕΒΔΟΜΗ» και η «Sevensport» ήταν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου και προτιμώ να κρατήσω μόνο τις όμορφες στιγμές, που δεν ήταν λίγες στα 11 χρόνια εργασίας μου σ’ αυτήν. Η πτώχευση της εταιρείας, στις 12/2/2015, ήταν το πιο δυσάρεστο σενάριο που θα μπορούσε να γρα­φτεί γι’ αυτήν, μετά από πολλά πολλά χρόνια πα­ρουσίας της στο δημοσιογραφικό στερέωμα. Ήταν, όμως, μάλλον αναπόφευκτη εξέλιξη…

Ντίνα Τσολακίδου

 

                                                    ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΗ

 Ιδρυτικά της μέλη, πρόσωπα της πολιτικής σκηνής και εκπρόσωποι συλλογικών φορέων σχολιάζουν μία ιστορική πορεία στην τοπική ενημέρωση

Κωστής Σιμιτσής, πρώ­ην δήμαρχος Καβάλας: Ήμουν ένας από τους δημιουρ­γούς της εφημερίδας «Η Εβδόμη» το μακρινό 1980. Και σαν όλους τους γονείς παρακολουθούσα με ενδιαφέρον και αγωνία τις προ­σπάθειές της. Τα πρώτα βήμα­τα, τη δύσκολη ενηλικίωση, την αβέβαιη πορεία στον δύσκολο και απαιτητικό τομέα της ενημέ­ρωσης. Όταν ξεστράτισε δεν την αποκήρυξα. Όσο κι αν άλλαξε, όσο κι αν μεταλλάχθηκε εξαιτί­ας της επιχειρηματικής ασωτίας και του χυδαίου κιτρινισμού των τελευταίων ετών, ένα κομμάτι της ψυχής μου την περιείχε. Εκεί μέσα φύλαγα το πάθος για πολύπλευρη ενημέρωση μέσα σε μια ανοιχτή και προοδευτική κοι­νωνία, που με ένωσε τότε με τον Αντώνη Κούφαλη και τον Σωτή­ρη Τσαλκιτζόγλου και όσους μας ακολούθησαν ως συμπαραστάτες και συνεργοί. Θα μνημονεύσω μόνο τους δυο πολύ παλιούς, τον Αριστείδη Δημητριάδη και τον Παναγιώτη Αναστασιάδη, χωρίς τους οποίους τίποτε δεν θα είχε γίνει.
Εύχομαι να επικρατήσει το δημο­σιογραφικό δόγμα της πρώιμης «Εβδόμης»: αταλάντευτη πίστη στη δημοκρατία και στο δικαίω­μα της ελεύθερης έκφρασης, δημοσιογραφία της έρευνας και του βιώματος, στήριξη των τοπι­κών δυνάμεων, συνεχής πάλη για τα καλώς νοούμενα τοπικά συμφέροντα, σεβασμός στους αναγνώστες αλλά και στους εκά­στοτε «άλλους». Κι ας περνάμε δύσκολους καιρούς. Αυτά είναι τα εργαλεία μας για να τους ξε­περάσουμε.

Δήμητρα Τσανάκα, δήμαρχος Καβάλας:

Σήμερα, που ολοκληρώνεται ένας κύκλος ζωής μιας εφημε­ρίδας που σημάδεψε με τον πα­ρεμβατικό της ρόλο όλους τους τομείς της τοπικής μας κοινωνί­ας, νιώθω την ανάγκη να μιλήσω από καρδιάς και να εκφράσω όχι τη λύπη μου για την αναστολή της λειτουργίας της, αλλά την ευγνω­μοσύνη μου προς όλους εκείνους τους δεκάδες δημοσιογράφους που εργάστηκαν και κοπίασαν όλα αυτά τα χρόνια προς όφελος της ενημέρωσης της κοινής γνώ­μης. Η «Ε» όλα αυτά τα χρόνια της έκ­δοσής της έδωσε εξετάσεις και τις πέρασε. Απέδειξε με τη μα­χητικότητα των δημοσιογράφων της ότι η αναζήτηση της αλήθειας είναι μια σκληρή δουλειά. Στάθη­κε στο πλευρό της τοπικής κοινω­νίας και των αγώνων που έδωσε, στάθηκε στο πλευρό όλων των πολιτών και προσέφερε σημαντι­κό έργο. Πρωτοστάτησε σε πάρα πολλές εκστρατείες ενημέρωσης και συ­γκέντρωσης βοήθειας σε όσους είχαν ανάγκη. Και σήμερα, που ολοκληρώνει τον εκδοτικό της κύκλο, όσοι πέρασαν από τους χώρους εργασίας της πρέπει να νιώθουν περήφανοι. Εύχομαι το καλύτερο σε όλους.

Νίκος Παναγιωτόπουλος, βουλευτής ΝΔ:

Εύχομαι «Η Εβδόμη» να ξαναβρεί σύντομα τη φωνή της, γιατί όσο καυστική και να ήταν κατά και­ρούς, ήταν μια φωνή δυνατή και απαραίτητη για όλα τα θέματα της τοπικής ενημέρωσης.

Κώστας Χατζηεμμανου­ήλ, δήμαρχος Θάσου: Η διαφορά της δημοκρατίας από τα καθεστώτα είναι η ελευθερία του Τύπου και φυσικά, η έκφρα­ση θέσεων, απόψεων και ιδεών μέσω αυτού. Ως δήμαρχος και ως πολίτης, λυπάμαι που μια ιστορική εφημερίδα της πόλης της Καβά­λας και του νομού, η «Εβδόμη», κλείνει. Κι αυτό σίγουρα στερεί από όλους μας ένα βήμα έκφρα­σης και ενημέρωσης.

Θέμης Καλπακίδης, πρό­εδρος Αγροτικού Συλλό­γου Καβάλας: Τα γεγονότα των τελευταίων ετών που αντιμε­τωπίσαμε μαζί με τον τοπικό Τύπο είναι μια ένδειξη για τη δύναμη και την αξία της ουσιαστικής και αντικειμενικής ενημέρωσης της τοπικής κοινωνίας. Οι εργαζό­μενοι της «Ε» αντιμετώπισαν και μετέφεραν τα γεγονότα ως είχαν, συνεισφέροντας στην ουσιαστι­κή και πραγματική ανάδειξη των προβλημάτων. Με το κλείσιμο της «Ε» είναι λυπηρό το ότι φωνές αν­θρώπων που προσπαθούσαν για την αντικειμενική ενημέρωση θα σιγήσουν. Ελπίζουμε όχι για πολύ.

Γιάννης Πασχαλίδης, πρώην βουλευτής ΝΔ: Η «Ε» ήταν για τον τοπικό Τύπο της Καβάλας μια ανεξάντλητη πηγή ενημέρωσης. Οι εργαζόμενοι σ’ αυτήν έδιναν τον καλύτερο εαυ­τό τους καθημερινά. Βρίσκονταν πάντα στην επικαιρότητα, κα­λύπτοντας όλες τις ειδήσεις και προστατεύοντας την Καβάλα. Δυ­στυχώς, είναι μεγάλο το πλήγμα η οριστική αναστολή της λειτουρ­γίας της. Εύχομαι στους εργαζό­μενους να βρουν τον δρόμο τους με υγεία σ’ αυτούς και τις οικογέ­νειές τους.

Θεόδωρος Μαρκόπουλος, αντιπεριφερειάρχης Κα­βάλας: Η αναστολή λειτουργί­ας της «Ε» αποτελεί απώλεια στο δημοσιογραφική, ειδησεογραφι­κό και ενημερωτικό γίγνεσθαι της όλης. Η «Ε» διέγραψε μια ση­μαντική πορεία και υπηρετήθηκε από ανθρώπους σημαντικούς, οι οποίοι πρόσφεραν και συνέ­βαλαν στην έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση. Όλοι μας συμφω­νήσαμε και διαφωνήσαμε με τα γραφόμενά της, αλλά η παρουσία της ήταν ένα σημαντικό στοιχείο στην ενημέρωση όλων μας. Σ’ αυ­τήν την δυσάρεστη στιγμή, θέλω να εκφράσω την εκτίμησή μου σε όλο το ανθρώπινο δυναμικό που την στελέχωσε, ευχόμενος σε όλους καλή συνέχεια.

Χρήστος Μποσμπότης, δημοτικός σύμβουλος και πρόεδρος παιδικών σταθμών δήμου Παγγαί­ου: Ένα παράθυρο στον κόσμο κλείνει με το κλείσιμο της ιστο­ρικής «Ε», μετά από 35 χρόνια. Μία εφημερίδα η οποία μαζί με το «Στούντιο 7» αποτελούσαν για εμάς, τους αυτοδιοικητικούς παράγοντες του νομού μας, ένα ελεύθερο βήμα για τον συμπο­λιτευόμενο ή αντιπολιτευόμενό λόγο μας. Το κλείσιμο της «Ε» αποτελεί μεγάλη απώλεια αφε­νός για τους εργαζόμενους και αφετέρου, για τον πολιτικό κόσμο της Καβάλας και κατ’ επέκταση για όλη την τοπική κοινωνία.

Αθανάσιος Αθανασίου, πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Καβάλας: Ο πλουραλισμός στην ενημέρωση, ακόμη και η ανατρεπτική μερι­κές φορές προσέγγιση της πλη­ροφόρησης, είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς, θα είναι πάντα χρή­σιμα εργαλεία στον δημόσιο βίο. Με την διακοπή λειτουργίας της «Ε» το πεδίο πληροφόρησης στην Καβάλα θα εμφανίζει πλέον ένα μεγάλο κενό. Λυπάμαι ιδιαίτερα για αυτήν την εξέλιξη.

Στάθης Εριφυλλίδης, πρώην δήμαρχος Καβά­λας: Είναι λυπηρό να κλείνει μια εφημερίδα που από το ξεκίνημά της ήμουν συνδρομητής της και κάλυψε όλη μου την πολιτική στα­διοδρομία. Εύχομαι να βρεθεί κά­ποιος τρόπος να καλυφθεί αυτό το κενό ενημέρωσης.

Νίκος Δημόπουλος, πρό­εδρος Κτηνοτροφικού Συλλόγου Καβάλας: Η «Ε» ήταν η πρώτη εφημερίδα που φι­λοξένησε πριν 5 χρόνια τον νεο­σύστατο τότε Κτηνοτροφικό Σύλ­λογο Καβάλας με συνεχή στήριξη και ανάδειξη των προβλημάτων του. Όλα όσα αντιμετώπιζαν οι κτηνοτρόφοι του νομού αλλά και τις διεκδικήσεις που είχαμε, τα έκανε γνωστά στο ευρύ κοινό, μαζί με το «Στούντιο 7». Είναι κρί­μα, γιατί όταν κλείνει μια εφημε­ρίδα του εύρους της «Ε», σίγουρα αφήνει μεγάλο συχνά δυσανα­πλήρωτο κενό.

Σωτήρης Ξώγνος, πρόε­δρος Συλλόγου «ΦΙΛΟΣ» για την Αδελφοποίηση Καβάλας Νυρεμβέργης: Ήμουν από τους πρώτους συν­δρομητές το 1980 της εφημερί­δας «Ε». Πάντα χαιρόμουν που ήταν μια ζωντανή επαρχιακή εφημερίδα με ποικίλη ύλη και ενδιαφέροντα θέματα. Όταν έφυ­γα στη Γερμανία και από το 2002 και μετά, την παρακολουθούσα μέσω του διαδικτύου στενότερα. Ήταν η φωνή του «ΦΙΛΟΣ» και της αδελφοποίησης με τη Νυρεμ­βέργη στην Καβάλα. Όπως είπε και ο φιλόσοφος Σωκράτης, ήταν μια αλογόμυγα που τσιμπώντας ξυπνούσε όσους κοιμούνται. Το κλείσιμο μιας εφημερίδας σημαί­νει και τη σίγηση μιας ελεύθερης φωνής στη Δημοκρατία. Η σκέψη και η συμπαράστασή μας είναι προς τους εργαζόμενους που πάλεψαν μέχρι τελευταία, χωρίς να μπορέσουν να αποφύγουν το μοιραίο.